Pod koniec XIX wieku kultura Japonii wywarła wielki wpływ na sztukę europejską. Także dziś możemy zaobserwować nową wersję japonizmu w skali światowej. Polska nie jest tu wyjątkiem i gromadzi wielu „fanów Japonii”, niezależnie od pokolenia. Być fanem jednego kraju – to brzmi nieco dziwnie, ale pokazuje, że Japonia stała się pewnego rodzaju fenomenem. Polska zaś, według niektórych ekspertów, jest jednym z najbardziej projapońskich krajów na świecie.

Na takim tle zaczęłyśmy organizować Jesienny Festiwal Sztuk Japońskich BUNKASAI w Warszawie. W tym roku odbędzie się jego czwarta edycja. Festiwal oferuje uczestnikom szeroką gamę atrakcji, takich jak warsztaty oraz pokazy artystyczne i rękodzieła, wykłady, koncerty, pokazy, kiermasz i wystawę. Intencją festiwalu nie jest sama promocja kultury Japonii, jego idea jest znacznie głębsza. Przedstawimy koncepcję oraz osiągnięcia BUNKASAI jako przykład do badań z wykorzystaniem haseł: „autentyczność”, „integracja”, „lokalność kultury i sztuki” oraz „nowy japonizm”.

Wykładowca Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych („Historia architektury i estetyki w Japonii” na Wydziale Architektury Wnętrz od 2010 roku, „Estetyka i design w Japonii i jego zastosowanie” na Wydziale Kultury Japonii od 2018 roku). Wykładowca gościnny w SGH na Wydziale Logistyki („Negocjacja z Japończykami”, „Japonia – kolebka kultury Lean”). Inicjatorka i organizatorka Jesiennego Festiwalu Sztuk Japońskich BUNKASAI, a od 2016 roku kuratorka wystawy „Nowy japonizm”. Właścicielka marki „MakiMaki – from Japan made in Poland”, która produkuje autorskie wyroby tekstylne.

W 1991 roku ukończyła Tokyo University of Foreign Studies, pisząc dyplom na temat rosyjskiej filozofii religijnej. Od 1997 roku mieszka w Polsce.